هر روز با یک شهید؛
تنها هدفم اداى دین به خون شهدا است
در وصیت نامه شهید علی عجملو می‌خوانید: تنها و تنها هدفم ادای دین نسبت به خون شهدا است و لبیک اجابت گفتن به ندای حسین زمان است و می‌روم تا با دشمنان اسلام بجنگم.
وی مجرد بود که در تاریخ یازدهم آبان‌ماه ۱۳۶۴، به منطقه جنوب جهت دفاع از کشورش در برابر هجوم رژیم عراق اعزام شد.
سرانجام شهید عجملو در اثر ترکش و جراحات جنگی در عملیات والفجر ۸، منطقه فاو در تاریخ چهارم اسفندماه ۱۳۶۴، به درجه عظیم شهادت نائل شد.
متن وصیت نامه این شهید والامقام بدین شرح است؛
با سلام و درود خدمت آقا امام‌زمان ولیعصر «عج»
هادی رزمندگان در شب‌های عملیات و خدمت نایب برحقش رهبر کبیر انقلاب اسلامی و با شهادت بر اینکه محمد رسول خدا است و خدایی جز خداوند یگانه نیست و علی ولی خدا است. وصیت‌نامه‌ام را آغاز می‌کنم:
شکر خدای را که ما را مسلمان و از شیعه و محبان علی و آل علی قرارداد و شکر خدای را که به ما توفیق خدمت و شرکت در جهاد و جبهه‌های جنگ را داد.
و اما سخنی چند با شما عزیزان:
راه سعادت و خوشبختی در این دنیا و آن دنیا تنها راه اسلام است و ما باید راه و روش زندگی‌مان را با اسلام وفق بدهیم و فرامین الهی را انجام دهیم.
امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر را فراموش نکنیم.
با هم اتحاد و همبستگی داشته باشیم تا منافقین و کفار میانمان نفوذ نکنند و جلوی توطئه‌های منافقین را بگیریم و همیشه در صحنه حاضر باشیم.
ای عزیزان در انتخابات و امور مذهبی و نمازهای جماعت شرکت کنید؛ قرآن و نهج‌البلاغه را حتماً بخوانید و راه و روش زندگی را از خلال آنها بیاموزید. من از تمامی شما حلالیت می‌طلبم و خود نیز همه آنها را حلال کرده و اگر از کسی طلبکار هستم می‌بخشم.
پدر و مادر مهربانم امیدوارم بتوانم برای‌خدا و اسلام و قرآن جان بی‌ارزشم را به خدای خود تسلیم کنم امیدوارم که برای شما یک فرزند نیکو و صالح بوده باشم.
از شما می‌خواهم پس از شهادتم هیچ‌گونه بی‌تابی نکنید و خوشحال باشید؛ زیرا من پیروز شدم و به آرزوی خود رسیدم و این بر همه برادران و دوستان من است که بعد از من با پایداری مرزوبوم کشور اسلامی را از دست دشمنان پلید و کافر همچون بعثیون عراق و حزب دمکرات و حزب توده و بقیه احزاب پاک گردانند.
مادر جان!
هر موقع به یاد من افتادی و خواستی گریه کنی و یا اینکه بر سر قبر من بیایی آن لحظه به فکر کربلای حسین باش که در آن زمان با کافران و ستمگران برای برپا ماندن اسلام و آزادی تمام مسلمانان از زیر سلطه یزید جنایت‌کار و جانی، چگونه جان خود و فرزند عزیزشان را دو دستی تقدیم حق‌تعالی نمودند.
مادر مگر علی‌اکبر و حضرت قاسم و سرباز ۶ ماهه‌اش در عاشورا در کربلای امام حسین شهید نشدند؟ مگر حضرت عباس، دو دستش را از بدن جدا نکردند؟ از آن بزرگواران که بهتر نیستم.
خواهر عزیزم!
شما مثل فاطمه زهرا «س» حجاب خود را رعایت کنید و یخچال را نیز به برادرم ولی بدهید.
باز هم می‌گویم که از مادربزرگم نگهداری کنید که پیش خداوند مسئول خواهید بود.
انتهای خبر/
نظرات شما