اشک‌های عکاس انگلیسی در حرم امام حسین (ع)
«امیلی گارث ویت» عکاس مسیحی و انگلیسی از جمله عکاسانی است که با حضور در آیین باشکوه و عظیم راهپیمایی اربعین حسینی (ع) تصاویر زیبایی را از این حماسه مردمی ثبت کرده است.
گفت‌وگوی ما با این عکاس انگلیسی را در ادامه می‌خوانید:
خود را معرفی کنید و برایمان بگویید که چگونه با اسلام و فرهنگ عاشورایی آشنا شدید و تصمیم به شرکت در پیاده‌روی اربعین گرفتید؟
من "امیلی گارث ویت" هستم؛ ۲۵ سال دارم و از ۱۵ سالگی عکاسی را شروع کردم. به فاصله ده روز مانده به اربعین سال ۲۰۱۷ یک موسسه هنری از تهران، با من تماس گرفت و از من خواست یک مجموعه مستند درباره اربعین برای آن‌ها آماده کنم. این نخستین بار بود که درباره اربعین می‌شنیدم.
کمی درباره سفر زیارتی اربعین تحقیق کردم و در ادامه متوجه شدم که اطلاعات آنلاین بسیار کمی درباره آن در دسترس است. اطلاعات بسیار اندکی درباره راهپیمایی‌های اربعین وجود داشت. محتوای تازه‌ای که ارزش‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی اربعین را بازتاب دهد، کمتر دیدم. از این‌رو برایم هیجان‌انگیز بود که این کار را انجام دهم.
اربعین برایم مثل شروعی دوباره بود
تا پیش از انجام این پروژه، هرگز به خاورمیانه نیامده بودم و این تجربه از هر جهت برای من تازه بود. اگر بخواهم در یک کلام بگویم، اربعین برای من مثل شروعی دوباره بود.
گروه بزرگی از افراد ایرانی که در این سفر حاضر بودند، برای من مثل اعضای خانواده‌ام شده بودند و حضور در اربعین برای من آموزه‌های زیادی را به همراه داشت.
بازتاب حضور شما در پیاده‌روی اربعین و عکاسی از این رویداد مردمی در میان دوستان و همکاران انگلیسی تبارتان چگونه بود؟
وقتی پس از اربعین به انگلستان برگشتم، کار‌های زیادی انجام دادم و عکس‌هایم را برای نشریات و نهاد‌های بین‌المللی ارسال کردم؛ فکر می‌کنم در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۷ نمایشگاه بین‌المللی برگزار کردم و پس از آن همه در فضای مجازی درباره کار‌های من صحبت می‌کردند. در آن مقطع چندان به اهمیت ثبت این رویداد پی نبرده بودم اماحالا می‌دانم که با مستند کردن اربعین چه کار مهمی انجام داده‌ام.
برنامه سفر اربعین به راحتی شد
بنابراین تصمیم گرفتم بار دیگر برای شرکت در پیاده‌روی اربعین به عراق سفر کنم. در دنیا جا‌های زیادی وجود ندارند که بتوانید بدون برنامه قبلی از آن‌ها دیدن کنید و به این اندازه از آن بهره ببرید. اما ماجرای اربعین متفاوت است. برنامه سفر به راحتی فراهم شد. در این سفر همه به دنبال هدفی واحد هستند و در یک مسیر معین حرکت میکنند؛ پس کسی گم نمی‌شود؛ حتی کسانی که برنامه‌ریزی قبلی ندارند.
نظاره کردن این راهپیمایی مردمی به عنوان یک جنبش اجتماعی و ارزیابی ارزش‌های فرهنگی و تاریخی این حرکت از جمله اهدافی بود که آن‌ها را دنبال می‌کردم؛ ازاین رو به این سفر بیشتر به عنوان یک راهپیمایی صلح‌آمیز که آحاد جامعه را به یکدیگر نزدیک می‌کند، نگاه کردم؛ چراکه می‌خواستم آن را برای رسانه‌های بین‌المللی ملموس‌تر جلوه دهم
آنچه در این سفر بیش از همه برایتان جذاب بود، چه بود؟
همکاران ایرانی و عراقی‌ام برای کار و آزادی‌ام ارزش قائل بودند
مندر طول زندگی‌ام همواره به داستان‌هایی که به شکلی نادرست گزارش شده‌اند یا اصلا به آن‌ها پرداخته نشده است بیشتر علاقه‌مند بوده‌ام؛ بنابراین انگیزه‌ام گزارشگری و مستند کردن این نوع وقایع به شیوه‌ای کاملا انسان‌دوستانه و مهیج است. عمده تلاش هنری-رسانه‌ای من به عنوان یک عکاس، معطوف به توجه بر بعد انسانی اتفاقات بزرگ اجتماعی بوده که میلیون‌ها نفر را درگیر خود میکنند. فکر می‌کنم به عنوان یک خانم جوان، مهم‌ترین چیز برایم همراهی همکاران ایرانی و عراقی‌ام بود. من فقط ۲۵ سال دارم و اینکه آن‌ها برای کار و آزادی‌ام به عنوان یک عکاس-خبرنگار ارزش قائل بودند و به من اعتماد داشتند، لحظات فوق‌العاده‌ای را برایم بوجود آورد.
به دوستان و همکارانتان پیشنهاد می‌کنید که این سفر را تجربه کنند؟
بسیاری از دوستان و همکارانم همین حالا هم چنین کاری را میکنند و ما درباره احساساتمان با هم گفتگو می‌کنیم؛ من از این بابت بسیار خوشحالم؛ بنابراین زحمتی برای متقاعد کردن آن‌ها نمی‌کشم. افراد زیادی هستند که کار‌های بسیار خوبی انجام می‌دهند و امیدوارم کار‌های آن‌ها هم به طور منصفانه در رسانه‌ها مورد توجه قرار گیرد.
احساس کردم باید خودم را وقف اربعین کنم
تفاوت عکاسی در راهپیمایی اربعین با پروژه‌های عکاسی دیگری که پیش از این آن‌ها را تجربه کرده‌اید، چیست؟
فکر می‌کنم فوریت عکاسی از اربعین برایم بسیار تازه بود؛ معمولاً آرامش نیاز اصلی کار من بوده و اینکه اجتماعی مثل اربعین مرا درون خود پذیرفته برایم بسیار ارزشمند است؛ این اجتماع، مسئولیت سنگینی را بر دوش من قرار داده و از من انتظاراتی دارد که باید آن‌ها را برآورده کنم.
درباره اربعین احساسم این بود که باید خود را واقعا وقف آن کنم؛ به تدریج مطمئن شدم این کار ارزشی را که در زمان شروع در آن دیده بودم در خود دارد. من به کاری که انجام داده‌ام اعتقاد دارم و سال‌ها به آن ادامه خواهم داد.
با توجه به آنچه از نزدیک مشاهده کرده‌اید رفتار رسانه‌های غربی در انعکاس واقعیات جهان اسلام و منطقه خاورمیانه را چگونه می‌بینید؟
نمی‌دانم چرا بیشتر خبر‌های منفی رسانه‌های غربی مختص خاورمیانه است
رسانه‌های غربی عامدانه برای تصویرسازی منفی از خاورمیانه تلاش میکنند. رسانه‌های غربی عمدتاً اخبار منفی و مشکلات خاصی را از خاورمیانه بازتاب می‌دهند در صورتی که مشکلات و اخبار منفی در همه جای دنیا وجود دارند. در این باره به نظر من خبرنگاران جوان می‌توانند در این راستا مؤثر باشند و راه را نشاند دهند؛ آن‌ها با عملکرد خود می‌توانند روی دیگر حقیقت خاورمیانه را به تصویر بکشند و اطلاعاتی که به شکلی نادرست در دنیا ارائه می‌شود را تصحیح کنند. به باور من این رویه از سوی خبرنگاران درحال تغییر است و فکر می‌کنم رسانه‌های اجتماعی در این میان نقش خود را به خوبی ایفا میکنند.
من نیز سعی می‌کنم داستان‌هایم را به روش خود در در فضای مجازی به اشتراک بگذارم و خوشبختانه در این میان، نظر کسی به من دیکته نمی‌شود. این کار گاهی می‌تواند سخت و ترسناک باشد، اما من تلاش می‌کنم به سمت درستی هدایتش کنم. گمان می‌کنم حالا شمار خبرنگارانی که مثل من داستان‌های خودشان را تعریف میکنند رو به افزایش است.
برای برگزاری نمایشگاه عکس‌های اربعینی‌تان به ایران آمده‌اید؟
اجازه نمی‌دهم رسانه‌های غربی بر افکارم درباره ایران تأثیری بگذارند
حضور من در ایران و برگزاری نمایشگاه عکس‌های اربعینی‌ام به واسطه دعوتی بود که از سوی شبکه بین‌المللی هدهد انجام شد. من در پاسخ به آن‌ها گفتم که خوشحال می‌شوم چنانچه بتوانم سفری مقدماتی به ایران داشته باشم و از نزدیک با مردم ایران و اقوام مختلف ایرانی دیدار کنم تا به این واسطه بتوانم تصویری از زندگی در ایران بسازم. ایران کشور بسیار شگفت انگیزی است و اقوام گوناگونی در آن زندگی میکنند. شما نمی‌توانید با دیدن تصاویر یک یا دو نفر همه گستره ایران را در چند هفته به نمایش درآورید؛ بنابراین سفر اول برای من بسیار حائز اهمیت بود. می‌خواستم روبه‌روی مردم ایران بنشینم و به داستان‌های آن‌ها گوش دهم و زوایای مختلف ایران را از نزدیک مشاهده کنم. به زودی به ایران بازخواهم گشت؛ چراکه حضور در ایران برایم هیجان‌انگیز است. پس از بازگشت، تمرکز بیشتری بر موضوعاتی که می‌خواهم آن‌ها را به تصویر بکشم خواهم داشت.
اجازه نمی‌دهم تصویری که رسانه‌های غربی از ایران نشان می‌دهند بر افکار و تصمیماتم اثر بگذارد. همواره صداقت را در کاری که انجام می‌دهم حفظ خواهم کرد و به صدای افرادی که در کنارم هستند گوش می‌کنم و تصمیم خود را درباره آنچه واقعا در اینجا می‌گذرد می‌گیرم.
از عکاسان ایرانی محسن راستانی را می‌شناسم
از عکاسان ایرانی هم شناختی دارید؟
برخی از عکاسان ایرانی از دوستان من هستند. همچنان که آثار یکی از آنان فوق العاده است و به اعتقاد من حس انسانیت عمیقی در آثار و روشی که وی در به تصویر کشیدن زندگی روزمره ایرانیان دارد، دیده می‌شود. عکس‌های او از بوسنی و عراق بسیار خوب است و من چیز‌های زیادی را از او یاد گرفتم. من چند سالی است که کار عکاسی خیابانی انجام می‌دهم و فکر می‌کنم ایران عکاسان بسیار خوبی در سراسر جهان دارد.
انتهای پیام/
نظرات شما