قم در عزای پدر امام زمان(عج) سوگوار شد

از روز گذشته، شهر قم سیاه‌پوش شد و مراسمات عزاداری و سوگواری برای امام حسن عسکری(ع) در تکایا، مساجد و هیئات مذهبی استان قم برگزار شد و مردم متدین قم با حضور در این مراسمات خود را در غم اهل بیت(ع) علی الخصوص امام زمان(عج) شریک کردند.

همچنین مراسم عزاداری شب شهادت این امام بزرگوار، بعد از نماز مغرب و عشاء در حرم مطهر حضرت معصومه(س) با سخنرانی حجت الاسلام بندانی نیشابوری و مدیحه سرایی حسن شالبافان، با حضور خیل کثیری از دوستداران و ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت برگزار شد.

مسجد مقدس جمکران نیز به عنوان میعادگاه منتظران، شاهد حضور مردم عزادار بود و به همین مناسبت مراسمات متعدد عزاداری از روز گذشته در این مکان برگزار شده است و عزاداری برای یازدهمین اختر تابناک امامت و ولایت تا عصر امروز ادامه خواهد داشت.

از صبح امروز نیز دسته‌های عزاداری به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع) از جمله دسته عزاداری آیت الله وحید خراسانی، از نقاط مختلف شهر به سمت حرم حضرت معصومه(س) حرکت کردند و در این مکان مقدس به عزاداری و عرض ارادت پرداختند.

همچنین از صبح امروز در بیوت مراجع و علما نیز مراسمات متعدد عزاداری و سوگواری به مناسب سالروز شهادت امام حسن عسکری(ع) با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.

ابومحمد حسن بن علی عسکری(ع) یازدهمین امام شیعیان است، ایشان فرزند امام هادی(ع) است و پس از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۵۴ به امامت رسیدند.

سال‌های امامت ایشان در شهر سامرا و غالبا تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری شد، به نحوی که ارتباط آن حضرت با شیعیان بسیار محدود و تنها به وسیله وکیلان خاص آن حضرت بود.

آن حضرت در سال ۲۶۰ هجری به وسیله زهری که به دستور معتمد عباسی به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند.

امام حسن عسکری(ع) تحت فشارها و محدودیت‌های زیادی از طرف خلفای عباسی زندگی می‌کرد چرا که در آن دوران شـیعه بـه صورت یک قدرت عظیم در عراق درآمده بـود و این باعث می شد که خلفاء احـساس خـطر کنند.

روشن است که امام عسکری(ع) همانند سایر امامان، در صورت داشتن اختیار و آزادی، نه سامرا بلکه مدینه را برای زندگی انتخاب می‌کردند، در واقع اقامت طولانی ایشان در سامرا جز نوعی بازداشت از طرف خلیفه قابل توجیه نیست، به همین جهت از امام خواسته بودند حضور خود را در سامرا، به طور مداوم به آگاهی حکومت برساند؛ چنان که طبق نقل یکی از خدمتکاران امام، آن حضرت هر دوشنبه و پنجشنبه مجبور بود در دار الخلافه حاضر شود.

مطابق با نقل شیخ صدوق آن حضرت را معتمد عباسی با خوراندن سم به ایشان به شهادت رساند و منابع تاریخ شهادت آن حضرت را هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری گفته‌اند. از آنجا که امام یک چهره کاملا شناخته شده در سامرا بود، هنگام رحلتش هاله‌ای از غم و بهت‌زدگی فضای سامرا را فرا گرفت.