جواب خدا را چه می دهی آقای کارگردان!؟

در جدیدترین نمونه از این آثار، سریال "دل" به کارگردانی منوچهر هادی و تهیه کنندگی جواد فرحانی، چند روزی است که در شبکه نمایش خانگی توزیع شده که در قسمت اول آن، داستان ازدواج دو شخصیت اصلی داستان با تمی عاشقانه روایت می شود و در این بین، مقدمات آماده سازی مراسم ازدواج با چاشنی به تصویر کشیدن سالن بسیار مجلل مراسم عروسی و دیگر لوازم این کار، جلوه خاصی در این قسمت دارد، چه آن که بخش مهمی از زمان این قسمت را هم این مساله به خود اختصاص می دهد.

پیشتر در سریال های دیگر شبکه نمایش خانگی چون "عاشقانه"، "رقص روی شیشه"، "مانکن"، "کرگدن" و غیره نیز، تمرکز خاصی بر موضوع زندگی های تجملاتی طبقه ای خاص صورت گرفته که البته بین آن ها افراد نوکیسه و تازه به دوران رسیده نیز وجود دارند.

گرچه شاید استدلال سازندگان چنین آثاری این باشد که ما به این وسیله به نقد چنین زندگی هایی می پردازیم اما به راستی کیست که نداند تمرکز بیش از حد و استمرار به تصویر کشیدن چنین سبک زندگی هایی، خواه ناخواه اثر تحریکی و تبلیغی بر ذهن انبوه مخاطبانی دارد که به جهت شرایط اقتصادی امروز، اکثریت آن ها توانایی تامین مخارج حتی یک صدم برخی از این زندگی های شاهانه و تجملاتی را هم ندارند، چه برسد به این که اگر هم تازه قصد ازدواج کردند، بخواهند به کمک خانواده و یا اطرافیانشان، مقدمات چنین ازدواج هایی را فراهم کنند.

در بخشی از همین سریال، "حامد بهداد" به عنوان شخصیت مرد اصلی قصه، چک هزینه مراسم عروسی به مبلغ هشت میلیارد و پانصد میلیون ریال(!) را به پدرش با بازی بیژن امکانیان نشان می دهد و البته که در عالم واقع برخی عروسی های این طبقه خاص، رقم هایی افزون تر از این را هم نشان می دهد.

نقد و تحلیل فنی و محتوایی این سریال و دیگر سریال های مشابه، بماند برای وقت و مجالی دیگر، روی سخن اما این جاست که چنین سریال ها و فیلم هایی با این نحوه و نوع پرداخت و به ویژه تمرکز بر اکران تجملات زندگی در قاب هنر، بی گمان تاثیرات مشهودی بر سبک زندگی جامعه از جمله در زندگی نسل جدیدی می گذارد که متاسفانه خیلی از آن ها در حسرت چنان زندگی هایی قرار دارند و از بابت این که توان و امکانش را ندارند، دچار سرخوردگی و افسردگی می شوند.

مقام معظم رهبری دلسوزانه و البته صریح با صاحبان عروسی هاچی لوکس و پر تجمل، سخنی دارند، آن جا که می فرمایند:"من گمان می‌کنم آن کسانی که با مجالس و محافل سنگین، کار را بردیگران مشکل می‌کنند، حسابشان پیش خدا خیلی سخت است... نمی‌شود بگویند که آقا ما پول داریم، می‌خواهیم بکنیم، چون داریم. این از آن حرف های غلطِ روزگار است. داریم که دلیل نشد. انسان وقتی «دارد»، کاری بکند که دیگران نتوانند هیچ اقدامی بکنند، این درست است؟ جوانها جرأت نکنند بروند طرف ازدواج. نباید کاری بشود افرادی که نمی‌توانند، افرادی که دلشان نمی‌خواهد، خلاف فکرشان هست، خلاف نیتشان هست، نتوانند ازدواج کنند. "

انتظار در باب ترویج ازدواج آسان و به موقع از سوی رسانه هایی چون شبکه نمایش خانگی که جای خود، اما حقیقتاً برعکس این مساله و مسابقه گذاشتن برای به تصویر کشیدن زندگی های تجملاتی از سوی کارگردانان و تهیه کنندگانی که بسیاری از آن ها برای تلویزیون نیز سریال ساخته اند و گاه آثار خوبی هم تولید و عرضه داشته اند، به راستی چه توجیهی دارد، آن هم در شرایط امروز اقتصادی کشور!؟

بی هیچ اطاله کلامی، توجه مخاطبان عزیز را متوجه بخش دیگری از سخنان رهبر فرزانه انقلاب می کنم که خطابشان به نوعی متوجه هنرمندان و فیلمسازان نیز است: "مگر کسانی که با تجمل عروس و داماد می‌شوند خوشبخت‌ترند؟ چه کسی می‌تواند چنین چیزی را ادعا کند؟ این کارها جز اینکه یک عده جوان را، یک عده دختر را حسرت به دل کند و زندگی را بر اینها تلخ نماید، اگر نتوانستند آن جور آنها هم عروسی بگیرند تا ابد حسرت به دل بمانند یا اصلاً نتوانند عروسی بگیرند. چیز دیگری نیست ..."

سید محمد مهدی موسوی