واقعیت جنگ نرم و غفلتِ روشنفکرانه

البته از همان سال های ابتدایی پیروزی انقلاب، کم نبودند هنرمندان و یا فیلمسازانی که به زعم خود از باب روشنفکری و به تعبیر دیگر، دگراندیشی، چنین سخنان و مواضعی اتخاذ کرده و به زبان می راندند، اما واقعیت آن است که به خصوص در یکی دو دهه اخیر یعنی پس از پایان جنگ تحمیلی و آغاز دور جدید تهاجم نرم دشمن، این گونه تحلیل ها بیشتر شنیده و یا دیده شد و در این میان برخی رسانه ها نیز خواسته یا ناخواسته به تریبونی برای انعکاس این قبیل محتواها و رویکردها تبدیل شدند.

برای اطلاع این طیف افراد بد نیست این نکته را متذکر شویم در هزاره سوم میلادی، نخستین بار شخصی به نام «جوزف نای» در سال 2004 درکتاب خود با عنوان «تغییر ماهیت قدرت امریکایی» از لفظ جنگ نرم و قدرت نرم سخن گفت و در مرحله بعد درکتاب دیگرش با نام «قدرت نرم: راه موفقیت در سیاست‌های جهانی» چنین مفهومی را برای استفاده سیاستمداران، برنامه ریزان و به خصوص هنرمندان و دستگاه تبلیغاتی هالیوود شرح و بسط بیشتری داد.

با این همه حقیقتاً جای بسی تاسف و نگرانی است که هنوز در کشور ما عده ای با ژست هنرمند و روشنفکر به انکار جنگ نرم می پردازند و حتی در مقابل دیگران را متهم به «توهم توطئه» می کنند.

چند هفته پیش، مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از سریال سازان، فیلمسازان و مسئولان رسانه ملی، به همین نکته تصریح داشته و فرمودند: «انکار جنگ نرم نیز خود بخشی از جنگ نرم است. چرا؟! چون انکار، غفلت می‌آورد. دشمن آمده پشت در خانه شما و مشغول خرابکاری است و یک جا‌هایی حتی ورود نیز کرده است، به جای آن که فکر تدبیر و چاره بشود، برخی این هجمه را انکار کنند. نتیجه چه می‌شود؟ بی‌خیالی و خوش‌خیالی و بی‌عملی. البته عده‌ای حتی پا را از این مرحله نیز فراتر گذاشته و تبدیل می‌شوند به سرباز تهاجم فرهنگی دشمن. ترویج منکرات و تضعیف اخلاق و ایمان در تولیدات فرهنگی یا به عبارت دقیق‌تر، محصولات ضدفرهنگی از نشانه‌های چنین تفکری است.»

از منظر مقام معظم رهبری، یک مسئول و هنرمند متعهد بیش از هر چیز نسبت به کشور خود و به ویژه واقعیت مسلمی به نام جنگ نرم فرهنگی باید مسئولیت پذیر باشد و حال آن که متاسفانه برخی هنرمندان ما نه فقط با اهداف دشمن همراه هستند بلکه نوعی شیفتگی به دشمن در گفتار و رفتار و نوع آثار آن ها به چشم می خورد و همین مساله بزرگترین خطر برای دستگاه فرهنگ و هنر کشوری چون ماست که بیش از دیگر کشورها در معرض تهاجم فرهنگی دشمن قرار دارد.

طبعاً وقتی چنین نگرشی در بین فیلمساز یا سریال ساز یا به طور کلی هنرمندِ وطنی ما وجود داشته باشد که اصلاً چیزی به نام دشمن وجود ندارد و نباید به این مسایل پرداخت، خروجی کارش نیز می شود تولید و ارائه فیلم و سریال و اثر هنری که به جای ترویج سبک زندگی ایرانی و اسلامی، مروج فرهنگ و باورهای غربی است و در آن کمترین نشانه ای از داشته های خودمان به چشم نمی آید.

دقیقاً به همین خاطر است که سکاندار حکیم و بیدار انقلاب نخست از ضرورت باور به جنگ نرم دشمن صحبت کرده و در وهله بعد از هنرمندان و فیلمسازان و نیز مسئولان رسانه ملی و دیگر مسؤولان و متولیان دستگاه عظیم فرهنگ می خواهند که در آثار تولیدی به مسایل ملی، به شهدای عزیز و والامقام، به سبک زندگی اسلامی و به مقاومت برخاسته از ایمان و شرافت ملی ایرانیان سربلند بپردازند و نسبت به این مقولات، کم توجهی و بی توجهی نداشته باشند.