ماشین تولید فقر و گلایه‌های مردمی!

شما که مخاطب این سطور هستید نیز قطعاً در هفته‌ها و ماه‌های اخیر با این مناظر در برخی معابر عمومی شهر اعم از ایستگاه‌های اتوبوس و یا هنگام مسافرت شهری با تاکسی و یا حضور در درمانگاه عمومی و حتی سوپرمارکت‌ها و غیره مواجه شده اید.

بی هیچ اطاله کلامی آن چه عیان است این که وضعیت اقتصادی کشور در این مدت چنان نگران کننده و غیرقابل پیش بینی بوده که زمینه نارضایتی بسیاری از مردم اعم از قشر متوسط و فقیر و به خصوص شهروندان موسوم به ساکنین زیرخط فقر را فراهم کرده و در این بین آن طور که باید و شاید مسئولان و دولتمردان ،کار تاثیرگذاری برای کاهش آلام و دردهای معیشتی این جماعت در عرصه اقتصاد انجام نداده اند.

این در حالی است که دولتمردان همچنان در حال وعده دادن هستند و به عنوان نمونه محمد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اخیراً گفته که باید ماشین تولید فقر را در کشور از کار بیندازیم و ما برای این موضوع در سال آینده برنامه جدی داریم.

از سویی دیگر، وزیر مسکن از ساخت 400 هزار واحد مسکونی جدید تا سال 1400 صحبت می‌کند و این‌ها در حالی است که بنابر گزارش مرکز آمار، شاخص‌های اقتصادی در شش ماه اول سال جاری نشان می‌دهد که نرخ رشد صنعت و کشاورزی در این مدت نه تنها هیچ رشدی نداشته بلکه منفی هم بوده است.

گرچه میل باطنی نگارنده بر یادآوری اخبار منفی در حوزه اقتصاد نیست اما واقعیت آن است که نه تنها اوضاع قشر ضعیف بدتر شده بلکه بخشی از طبقه متوسط بنابر آمار خود مسئولان به جهت فشار اقتصادی اخیر به سمت طبقه پایین تر سوق پیدا کرده اند و بر این منوال اگر برای سال آینده فکری جدی برای بهبود وضعیت معیشتی توده‌های مردم نشود، پیامدهای ناگوارتری در آینده در راه خواهد بود و مسلم است که این هشدار و انذار به هیچ وجه مترادف با سیاه نمایی و به قول برخی دولتمردان ،توی دل مردم را خالی کردن نیست.

آنچه مهم است این که دولت باید به جای صرف شعاردادن و تاکید بر آمال و آرزوها ، اولاً مکانیسم‌هایی را در دستور کار قرار دهد که وضعیت اقتصاد به ثبات لازم برسد و ثانیاً هم اقدامات فوری و اثرگذار را در اولویت خود قرار دهد که به این وسیله مردم در کمترین زمان ممکن، آثار آن را در سفره زندگی خود ببینند.

این در حالی است که متاسفانه گاه خود مسئولان با سوء مدیریت، زمینه حرکت نامطلوب ماشین تولید فقر را در کشور فراهم می‌آورند و از آن سو در مواجهه با اعتراضات و گلایه‌های مردمی، ناشکیبایی نشان داده و رفتارهایی دون شأن یک مسئول و کارگزار نظام اسلامی بروز می‌دهند که همین مساله نیز به طور قطع در کاهش سرمایه‌های اجتماعی و اعتماد عمومی مع الاسف بسیار هم موثر بوده است.