در رثای استاد

استاد تازه از کلاس درس برگشته بود اما با وجود خستگی با خنده از ما استقبال کرد، هر بار که به دیدنش می‌رفتیم و پای صحبت‌هایش می‌نشستیم گذر زمان را متوجه نمی‌شدیم و این بار نیز این اتفاق رخ داد.

موضوع گفتگو در خصوص خانواده بود، تقریباً یک ساعت زمان مصاحبه طول کشید، استاد معتقد بود که سیاست‌های پراکنده، فصلی و اجمالی، آسیب‌زا هستند و در حوزه خانواده این موضوع رخ‌داده است و باید برای آن چاره‌اندیشی کرد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین ضمیری به نگاه دین و اسلام به خانواده پرداخت و از ابلاغ سیاست‌های کلی خانواده از سوی رهبر انقلاب در این زمینه به نیکی یادکرد و آن را گره‌گشا دانست.

بعد از پایان مصاحبه از دغدغه‌هایش برایمان گفت و دعا کرد که این ویروس منحوس از شر جامعه بشریت رخ ببندد.

اما گویی قرار نبود این ویروس منحوس دست از سر ما بردارد و بار دیگر عزیزی از جمع ما پرکشید که حوزه‌های علمیه و جامعه‌ای ما به وجودش احتیاج داشت.

در طی دو سالی که از نزدیک با ایشان در ارتباط بودم همواره بر روی تحصیل و کسب علم تاکید داشت، انسانی ولایت‌مدار، مؤمن، متدین و با دانش بود، هیچگاه به دنبال این نبود که خودش را مطرح کند، با اصرار فراوان حاضر می‌شد تا مصاحبه‌ای انجام بدهد.

در این میان باید بگویم استاد عزیز ما همچنان رفتنت را باور نداریم، در این روزها بارهاوبارها دعایی که برای دفع این بلا خواندی را در ذهنم مرور می‌کنم و باورم نمی‌شود که دیگر در بین ما نیستی ...

ع- محمدی خبرنگار