لزوم برخورد فدراسیون با عوامل؛
برای تیم فوتبال امید نگران هستیم!

عدم توجه به عوامل فاجعهساز در فوتبال ملی ردههای پایه بدون شک تکرار یک تراژدی این بار در ژاپن را به همراه خواهد داشت.
شاگردان عباس چمنیان که پیش از جام ملتهای آسیا در تورنمنت چندجانبه بلاروس شرکت کرده و در آنجا عملکرد خوبی از خود نشان نداده بودند، چند روز قبل از جام ملتها در کویت بازیهای تدارکاتی خود را دنبال کردند و در آن بازیها، به پیروزی و نتایجی امیدوارکننده دست یافتند اما در نهایت علیرغم تساوی مهم و امیدبخش در بازی اول جام مقابل کرهشمالی، این تیم راهی به جام جهانی نیافت.
تیم فوتبال نوجوانان با کرهشمالی، عمان و تاجیکستان همگروه بود و با کسب تنها یک امتیاز در قعر جدول این گروه ۴ تیمی قرار گرفت. این تیم در حالی که تدارکاتی نسبتاً مناسب هم قبل از تورنمنت مهم خود داشت و برای صعود به جام جهانی فقط نیاز بود از گروه خود صعود کند (برخلاف دوره قبلی که به صعود به نیمهنهایی نیاز بود)، موفق نشد و راه تیم فوتبال جوانان را در پیش گرفت.
اگر چه برای آسیبشناسی این مسئله و بررسی علل حذف تیم فوتبال نوجوانان قرار است نشستی به میزبانی وزارت ورزش و جوانان برگزار شود اما باید درنظر داشت که مشکل اصلی این تیم، تصمیمگیرندگان در فدراسیون فوتبال بودهاند که در رأس آن؛ رئیس کمیته فنی و توسعه و رئیس کمیته جوانان فدراسیون فوتبال بهعنوان متهمان این فاجعه به شمار خواهند رفت.
مجید جلالی و سیدمیرشاد ماجدی برای تیمهای نوجوانان و جوانان، بیشترین و تامترین اختیارات در امر تصمیمگیری را داشتند که اولی تا توانست، تصمیم اشتباه اتخاذ کرد و در عین ناباوری فوتبال ایران را به اسپانیا مشابه دانست! و دومی نیز که گویی اصلاً در کمیته جوانان سمت و پستی ندارد، مشغول هیأت فوتبال استان تهران شده و خبری از حضور او بالای سر تیمهای پایه فدراسیون نیست.
جلالی بدون تردید مسئولیت اصلی انتخاب عباس چمنیان را برعهده داشته و مشاورههای او باعث انتخاب وی توسط فدراسیون بوده. مشخص نیست بر چه اساسی عباس چمنیان را به عنوان سرمربی انتخاب شده؛ چمنیان جز یک برهه که در تیم نوجوانان عملکرد خوبی داشت، چه کارنامهای دیگر از خود به جا گذاشته که دوباره فدراسیون مجبور شده به انتخاب کسی چون وی تن بدهد؟!
در گام بعد باید غیبت ماجدی را از دلایل سقوط این تیم دانست. رئیس کمیته جوانان به کلی بیخیال وظایف سازمانیاش در این کمیته شده و انگار مسائل انتخاباتی برای وی اهمیت بالاتری داشت. هم در انتخابات فدراسیون که او مشغول لابی برای کفاشیان بود و هم در انتخابات هیأت تهران که صندلیاش را نگه داشت، همه باعث شدند تا درب کمیته جوانان تخته و بسته باشد.
اگر یک نفر نمیتواند چند هندوانه را با یک دست بردارد؛ اساساً چه الزامی به انتخاب اوست؟ ماجدی در تهران خیلی درگیر است و حتی شاید در زمان هیأترئیسه قبلی فدراسیون به جلسات هم نمیرسید اما هنوز عهدهدار کرسی کمیته جوانان است. شاید اگر ماجدی دقت و توجه بیشتری به این تیمها داشت، اکنون به این سادگی از حذف و پایان یک نسل در فوتبال ایران نمینوشتیم.
حالا تیم نوجوانان و جوانان حذف شدهاند و خبری از جهانی شدن نسل جدید فوتبال ایران نیست. بیش از پیش باید نگران انتخاب سرمربی تیم فوتبال امید برای بازیهای آسیایی باشیم. از باند مخوفی که هرگز حاضر به دست برداشتن از منافع خود در تیم امید نیستند تا تصمیمات اشتباهی که نمونهاش را خواندیم؛ همه و همه به سادگی میتوانند به تحقیر ایران در آوردگاه ناگویای ژاپن بیانجامند.
انتهای خبر /
نظرات شما