مروری بر اخلاق شهید «سید محمدجواد شریفی مقدم»

 خانواده او را سیدحمید صدا می‌زدند. سید جواد آخرین فرزند خانواده بود. دوره متوسطه را در رشته عمران هنرستان به پایان رساند و در ۱۹ سالگی به خدمت مقدس سربازی رفت و به نصرت‌آباد زاهدان منتقل شد و شجاعانه مشغول مبارزه با اشرار و قاچاقچیان شد.

 در تاریخ هفتم شهریورماه ۱۳۶۳ در همان منطقه و در حین درگیری مسلحانه با اشرار به درجه رفیع شهادت نائل آمد. سید جواد در رشته تکواندو فعالیت می‌کرد. مسجد را رها نکرد و در ایام عزاداری با شرکت در دسته‌های سینه‌زنی عشق و ارادت خود را به اهل‌بیت علیهم‌السلام نشان می‌داد.

 به مسائل اعتقادی نیز پایبند بود. سید جواد خوشرو و مهربان بود و سعی می‌کرد در برخورد با دیگران شاد و بانشاط باشد. نترس، بی‌پروا و مسئولیت‌پذیر بود. کار خودش را به دیگران واگذار نمی‌کرد. سید جواد غیرتی و بامحبت بود و تا جایی که می‌توانست به دختران خواهران و همسایه‌ها اجازه نمی‌داد که به نانوایی بروند. خودش زنان خانواده و همسایه‌ها را تهیه می‌کرد.

 آخرین باری که منزل آمده بود، بی‌تاب به نظر می‌رسید و برای بازگشت به منطقه عجله داشت، از همه خداحافظی کرد رفت و دیگر برنگشت.