سال‌هاست میزبان رویداد‌های مهم ورزشی است؛
ورزشگاه حیدریان چهره‌ای ناشناخته از یک شهید ورزشکار
ورزشگاه شهید حیدریان برای مردم قم نه فقط یک مکان ورزشی، بلکه بخشی از هویت و خاطرات جمعی این شهر است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» به نقل از باشگاه خبرنگاران در روز شهدای ورزشکار، خوب است سری به ورزشگاه شهید حیدریان بزنیم؛ ورزشگاهی که برای مردم قم نه فقط یک مکان ورزشی، بلکه بخشی از هویت و خاطرات جمعی این شهر است. اما شاید کمتر کسی بداند که شهید جعفر حیدریان که نام این ورزشگاه بزرگ به یاد او زنده نگه داشته شده، چه نقش‌برجسته‌ای در تاریخ انقلاب و دفاع مقدس داشته است.
ورزشگاهی با نامی ماندگار، شهیدی فراموش‌نشدنی
ورزشگاه شهید حیدریان قم، سال‌هاست میزبان رویداد‌های مهم ورزشی است و به‌عنوان نمادی از پویایی و نشاط در این شهر شناخته می‌شود. اما پشت این نام، داستان زندگی پرافتخار شهید جعفر حیدریان نهفته است؛ مردی که از کودکی با انقلاب و مبارزه عجین شد و در نهایت، با شهادت خود، نامش را برای همیشه در تاریخ قم ثبت کرد.
از طلاسازی تا جبهه‌های نبرد؛ زندگی پرتلاش یک شهید
شهید جعفر حیدریان متولد روستای فردو در سال ۱۳۳۵ بود. او که از نوجوانی با سختی‌های زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، هم‌زمان با تحصیل، در یک کارگاه طلاسازی کار می‌کرد و به علوم حوزوی نیز علاقه‌مند بود. با شعله‌ورشدن آتش انقلاب، او به یکی از چهره‌های فعال در مبارزات مردمی تبدیل شد و پس از پیروزی انقلاب، به سپاه پاسداران پیوست.
حیدریان در مقابله با ضدانقلاب در کردستان و همچنین آموزش رزمندگان نقش مؤثری داشت. اما نقطه اوج ایثار او، زمانی بود که در سال ۱۳۶۱، در عملیات فتح‌المبین، فرماندهی محور تپه چشمه را بر عهده گرفت و در نهایت، در دوم فروردین همان سال، به شهادت رسید.
سخنرانی آتشین و اعزام ۱۵۰ رزمنده به جبهه
یکی از خاطرات به‌یادماندنی از شهید حیدریان، سخنرانی پرشور او پیش از اعزام به جبهه بود. او در زادگاهش، روستای فردو، چنان شور و شعفی در دل جوانان ایجاد کرد که ۱۵۰ نفر از آنان داوطلبانه به جبهه اعزام شدند. این نشان‌دهنده نفوذ کلام و ایمان راسخ این شهید بزرگوار بود.
چرا نام شهید حیدریان باید بیشتر شنیده شود؟
با وجودی که ورزشگاه شهید حیدریان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اماکن ورزشی قم شناخته می‌شود، کمتر کسی با زندگی و مجاهدت‌های این شهید آشناست. در روز شهدای ورزشکار، فرصت مناسبی است تا نه‌تنها از ورزشکاران شهید، بلکه از همه کسانی که باروحیه ایثار و مقاومت، نامشان با ورزش و پایداری گره‌خورده، یاد کنیم.
شهید حیدریان نه فقط یک چهره نظامی، بلکه یک مرد مردم‌دار، مبارز و الگوی ایثار بود. او ثابت کرد که پایداری در راه حق، جاودانه می‌ماند—حتی اگر سال‌ها از شهادتش بگذرد، نامش همچنان زنده است؛ نه فقط روی تابلوی یک ورزشگاه، بلکه در قلب مردم قم و ایران.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
انتهای خبر /
ورزشگاهی با نامی ماندگار، شهیدی فراموش‌نشدنی
ورزشگاه شهید حیدریان قم، سال‌هاست میزبان رویداد‌های مهم ورزشی است و به‌عنوان نمادی از پویایی و نشاط در این شهر شناخته می‌شود. اما پشت این نام، داستان زندگی پرافتخار شهید جعفر حیدریان نهفته است؛ مردی که از کودکی با انقلاب و مبارزه عجین شد و در نهایت، با شهادت خود، نامش را برای همیشه در تاریخ قم ثبت کرد.
از طلاسازی تا جبهه‌های نبرد؛ زندگی پرتلاش یک شهید
شهید جعفر حیدریان متولد روستای فردو در سال ۱۳۳۵ بود. او که از نوجوانی با سختی‌های زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، هم‌زمان با تحصیل، در یک کارگاه طلاسازی کار می‌کرد و به علوم حوزوی نیز علاقه‌مند بود. با شعله‌ورشدن آتش انقلاب، او به یکی از چهره‌های فعال در مبارزات مردمی تبدیل شد و پس از پیروزی انقلاب، به سپاه پاسداران پیوست.
حیدریان در مقابله با ضدانقلاب در کردستان و همچنین آموزش رزمندگان نقش مؤثری داشت. اما نقطه اوج ایثار او، زمانی بود که در سال ۱۳۶۱، در عملیات فتح‌المبین، فرماندهی محور تپه چشمه را بر عهده گرفت و در نهایت، در دوم فروردین همان سال، به شهادت رسید.
سخنرانی آتشین و اعزام ۱۵۰ رزمنده به جبهه
یکی از خاطرات به‌یادماندنی از شهید حیدریان، سخنرانی پرشور او پیش از اعزام به جبهه بود. او در زادگاهش، روستای فردو، چنان شور و شعفی در دل جوانان ایجاد کرد که ۱۵۰ نفر از آنان داوطلبانه به جبهه اعزام شدند. این نشان‌دهنده نفوذ کلام و ایمان راسخ این شهید بزرگوار بود.
چرا نام شهید حیدریان باید بیشتر شنیده شود؟
با وجودی که ورزشگاه شهید حیدریان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اماکن ورزشی قم شناخته می‌شود، کمتر کسی با زندگی و مجاهدت‌های این شهید آشناست. در روز شهدای ورزشکار، فرصت مناسبی است تا نه‌تنها از ورزشکاران شهید، بلکه از همه کسانی که باروحیه ایثار و مقاومت، نامشان با ورزش و پایداری گره‌خورده، یاد کنیم.
شهید حیدریان نه فقط یک چهره نظامی، بلکه یک مرد مردم‌دار، مبارز و الگوی ایثار بود. او ثابت کرد که پایداری در راه حق، جاودانه می‌ماند—حتی اگر سال‌ها از شهادتش بگذرد، نامش همچنان زنده است؛ نه فقط روی تابلوی یک ورزشگاه، بلکه در قلب مردم قم و ایران.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
انتهای خبر /
نظرات شما