شهیدی که پیکرش مخفیانه غسل داده شد

 وی پس از اتمام سربازی به تشکیلات مبارزین علیه رژیم شاه می‌پیوندد و در پخش اعلامیه‌ها و نوارهای حضرت امام (ره) فعالیت چشمگیری از خود نشان می‌دهد.

 با شنیدن خبر اهانت روزنامه اطلاعات به رهبر مسلمانان حضرت امام خمینی (ره) در تظاهرات روزهای ۱۸ و ۱۹ دی‌ماه که روحانیت آغازگر آن بود، شرکت نمود و در ۱۹ دی‌ماه با اذعان به این که امروز به شهادت خواهیم رسید، برای آخرین بار به زیارت حضرت معصومه (ع) می‌رود. در غروب همان روز در مسجد محل به دست نیروهای رژیم به درجه شهادت می‌رسد. مأموران رژیم به خانواده شهید می‌گویند: پیکرش را نباید در قم دفن کنید و به جز قم در هر کجای ایران بخواهید می‌توانید دفن کنید که به‌اجبار در بهشت زهرای تهران دفن می‌شود.

 در ادامه زندگی‌نامه این شهید والامقام را از زبان همسرش می‌خوانید:

 شهید همراهی در تظاهرات و تکثیر اعلامیه‌ها در زمان شاه فعالیت زیادی داشت، ایشان از زمانی که متأهل شد، بااخلاق بود و می‌شد که با ایشان زندگی پایداری کرد و خیلی در مورد حجاب تأکید می‌کرد و می‌گفت: باید تربیت صحیح کنیم.

 وضع مالی خاصی نداشت و به فروشندگی مشغول بود و یک سال منزل مادر نشست و بعد به مستأجری رفت و پدر همسر ایشان مهریه دخترش را بخشید.

 شهید با همسرش فقط یک‌بار به مسافرت اصفهان رفته بود و از شهید یک فرزند پسر و یک دختر است.

 همسر او می‌گفت: که به تظاهرات نرو و مرا تنها نگذار و تو بچه‌داری و او گفت: زندگی که در آن توهین به خمینی شود ذلت است و من نمی‌توانم طاقت بیاورم و بچه‌های من باید راه بچه‌های امام حسین (ع) را بروند و ایشان روز ۱۸ دی رفت و کتک‌خورده بود؛ شب ساعت یازده شب دست‌وپایش کبود شده بود به خانه برگشت.

 سخنرانی که تمام شد، به راهپیمایی رفتیم که کماندوها ما را کتک زدند و روز ۱۹ دی صبح از پدر و مادر حلالیت طلبید و چوب برداشت و با دوستانش رفته بود و یازده ظهر آمد.

 عادتش این بود که اول نمازش را می‌خواند و بعد غذا می‌خورد.

 روزی در مسجد نوبهار نماز خواند و به خانه آمد و غذای پخته را نخورد و نان و ماست خورد و از همسرش حلالیت طلبید و خداحافظی کرد؛ از خانه بیرون رفت و غروب که شد برادرش دنبالش آمد و سراغش را گرفت و وقتی دید نیست، گفت: تیراندازی می‌کنند؛ وقتی پیگیر می‌شود، می‌فهمد که در اذان مغرب و عشاء تیر به او اصابت کرده؛ فوراً ایشان و چند نفر دیگر را به منظریه انتقال می‌دهد و آنجا شهید می‌شود.

 بعد از ۶ روز دیگر ایشان را خاک کردند و یکی از اقوام که ارتشی بود جنازه شهید را تحویل گرفت و در بهشت‌زهرا به خاک سپردند؛ خونریزی زیادی کرده بود و خون به بدنش زیاد خشک شده بود و پدرش را مجبور کرده بودند که پسرش را غسل دهد و غسّال او را فقط غسل داد و می‌خواستند قبر او را مخفی نگه دارند و حتی هفته و چهلم و سال شهید را ساواک نگذاشت برگزار کنند و داخل خانه و بدون صدای زیاد و منزل تاریک انجام دادند.

 روزی به‌خاطر پخش اعلامیه توسط ساواک دستگیر شد و ناخن ایشان را کشیده بودند و دفعه دوم پس از دستگیری فرار می‌کند و به خانه زنی پناه می‌برد؛ خانواده در بیمارستان و هر جایی که فکرش را می‌کردند به دنبال علی‌اصغر می‌گشتند.